Wednesday, June 28, 2017

INCEPTION, ΠΟΕ και μια τζούρα ΜΠΟΡΧΕΣ...

" Yet if hope has flown away
  In a night, or in a day,
  In a vision, or in none,
  Is it therefore the less gone?
  All that we see or seem
  Is but a dream within a dream. "

[ Σιγά μη σας πω ποιος το 'γραψε, καραγκιόζηδες! ]

Το σύντομο ποιητικό διάλειμμα ήταν μια προσφορά των αγαπημένων σας προφυλακτικών, με γέμιση πραλίνα φουντούκι. Αυτά για πρόλογο. Διάβαζα Μπόρχες που λέτε, γιατί το Survivor τελευταία έχει πέσει, όταν μια φράση του μ' έβαλε σε σκέψεις και μια σκέψη του μ' έβαλε σε φράσεις. Ή κάτι τέτοιο. Να τι εννοώ:

Μια μέρα ή μια νύχτα - ανάμεσα στις μέρες και τις νύχτες μου, τι διαφορά υπάρχει; - ονειρεύτηκα ότι στο πάτωμα του κελιού μου υπήρχε ένας κόκκος άμμου. Ξανακοιμήθηκα, αδιάφορος ∙ ονειρεύτηκα ότι ξυπνούσα κι έβλεπα δύο κόκκους. Ξανακοιμήθηκα ∙ ονειρεύτηκα ότι οι κόκκοι της άμμου ήταν τρεις. Πολλαπλασιάζονταν έτσι ώσπου το κελί κατακλυζόταν, κι εγώ έβρισκα το θάνατο κάτω απ' αυτό το αμμώδες ημισφαίριο. Τότε κατάλαβα ότι ονειρευόμουν και, καταβάλλοντας τεράστια προσπάθεια, ξύπνησα. Ήταν ανώφελο: μ' έπνιγε η αναρίθμητη άμμος. Κάποιος μου είπε: «Δεν ξύπνησες στον ξύπνο, αλλά σ' ένα προγενέστερο όνειρο. Το όνειρο αυτό είναι μέσα σ' ένα άλλο όνειρο, και ούτω καθεξής επ' άπειρον, που είναι και ο συνολικός αριθμός των κόκκων της άμμου. Η οδός της παλινδρόμησής σου είναι ατελείωτη και θα πεθάνεις πριν ξυπνήσεις στ' αλήθεια».

 Ένιωσα χαμένος. Η άμμος είχε γεμίσει το στόμα μου, αλλά μπόρεσα να φωνάξω: «Ούτε μπορεί να με σκοτώσει μια άμμος που ονειρεύτηκα, ούτε υπάρχουν όνειρα μέσα σε όνειρα».

[ Η Γραφή του Θεού, Άπαντα τα Πεζά Ι, Εκδ. Πατάκη, σελ. 406 ]

Το μυαλό μου πήγε αμέσως στο γνωστό blockbuster του Νόλαν, γιατί είμαι σαρδανάπαλος και μαλακομπάμπουρας. Αν ήμουν άνθρωπος μ' επίπεδο και καλλιέργεια, θα έπρεπε πρώτα να σκεφτώ το γνωστό αναρχορεμπέτικο του Πόε. Άραγε είχε ο Μπόρχες υπόψιν του την ταινία του Πόε; Είχε ο Πόε κατά νου το ποίημα του Νόλαν; Κανείς δε θα μάθει ποτέ, το μυστικό χάθηκε μαζί με το κλειδί, απ' τη βαλίτσα του RONIN. Ο Πόε εκδίδει το 1849, ο Μπόρχες 100 χρόνια μετά, ο Νόλαν το 2010, αλλά ο τελευταίος τι να κλάσει, δεν είναι λογοτέχνης. Κι όμως, άμα είναι κανείς διατεθειμένος να πουλήσει την ψυχή του στο διάολο για να μαζέψει 70 ολόκληρα ευρώ, μπορεί και πάλι να τα διαολοστείλει αγοράζοντας αυτή τη μαλακία από το Google Books, όπου ένας τύπος παλεύει να βγάλει από τη μύγα ξύγκι, βλέποντας παντού αναλογίες με τον Πόε, όπως κάθε φυσιολογικός άντρας στα Rorschach Tests βλέπει βυζιά και μουνιά.

Τώρα, για άλλο λόγο θέλω να γράψω, αλλά πρώτα μερικές σκέψεις, με αφορμή τη χωματερή του YouTube : δε βρήκα ούτε μια απαγγελία του Πόειου ποιήματος αντάξια του δημιουργού! Άκουσα φωνές ξεψυχυσμένες, ανέχτηκα γκριμάτσες, λαγοκοιμήθηκα με τη φοξ τεριέ χροιά του Ντι Γκάμπριο, χάζεψα πομπώδεις εκφωνήσεις και υπερβολές, σαν οντισιόν σε μιούζικαλ του Broadway, είδα τη διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών και τις κανονιοφόρους του Έρωτα (το τελευταίο σε άλλο site). Χορδές δίχως την κατάλληλη ενέργεια ή την παίδευση, ψυχές που δεν καταλαβαίνουν πως να ισορροπήσουν μεταξύ ειρωνίας κι απελπισίας, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, όπως ένας θάνατος ή μια ζωή δίχως νόημα. Πώς θα διάβαζε κανείς την "Πρέβεζα" του Καρυωτάκη; Με δάκρυα ή με χαμόγελα;; Ή με τρόπους, που γνωρίζουν μονάχα όσοι έφτασαν κάποτε στην απελπισία κι επέστρεψαν; Η αφήγηση του Όρσον Γουέλς στον πρόλογο του "A Dream Within A Dream" των Alan Parsons Project, χωρίς να χρησιμοποιεί τα λόγια του Πόε, είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει μέχρι τώρα. Κλείνει η παρένθεση, αν και δε θυμάμαι να την άνοιξα ποτέ.


Η απορία, λοιπόν, που μου δημιουργήθηκε είναι πότε ξεκίνησε αυτή η ιστορία με τα όνειρα μέσα στα όνειρα μέσα στα όνειρα κι όρεξη να 'χεις; Ποια είναι η πρώτη λογοτεχνική μαρτυρία, επώνυμη ή ανώνυμη, η πρώτη καταμαρτυρημένη έμπνευση αυτή της παλαβής, υπέροχης ιδέας;; Στο Έπος του Γιλγαμές, στον Πλάτωνα, στις Χίλιες και Μία Νύχτες; Ας πούμε, μου φαίνεται απίθανο, όταν στις τελευταίες συναντάμε αφηγήσεις μέσα στις αφηγήσεις μέσα στις αφηγήσεις, ετούτη η αδιάλειπτη αντανάκλαση να μην είχε προηγούμενο. Ετούτη η καταβύθιση της αφήγησης μέσα στον εαυτό της, δυνητικά επ' άπειρον, πόσο μακριά βρίσκεται απ' το να μετακομίσει στη χώρα των ονείρων; Στο κάτω κάτω, οι χίλιες και μία νύχτες δε γράφτηκαν σε 2,74 χρόνια, παρά σε κάτι αιώνες, σαρώνοντας το μεγαλύτερο μέρος της, ας πούμε, φανταστικής λογοτεχνίας των εποχών.

Αυτή είναι η απορία μου κι όποιος ξέρει να μου απαντήσει τι συνέβαινε πριν το 1849 ας μιλήσει τώρα, αλλιώς ας σωπάσει για πάντα. Ο παλιο-μαλάκας.

Παράρτημα 1

Ο διάσημος λαχανοντολμάς φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ φέρεται να είπε :

" I do not believe that I am now dreaming, but I cannot prove that I am not. I am, however, quite certain that I am having certain experiences, whether they be those of a dream or those of waking life. "

Και μετά ξύπνησε. Άλλες γλώσσες λένε πως στο βιβλίο του "Χιούμαν Κνόουλεντζ" ισχυρίζεται ότι :

" I have frequently dreamt that I woke up; in fact once, after ether, I dreamt it about a hundred times in the course of one dream. "

Εντελώς φευγάτος. Χαλάλι του.

Παράρτημα 2 

Ένας από τους εξακόσιες τριάντα εφτά χιλιάδες πεντακόσους τέσσερεις κινέζους φιλοσόφους, ο Τσουάνγκ Τσου (διαβάζεται "Τσουάνγκ Τσου"), σκαρφίστηκε την περίφημη ιστορία με την πεταλούδα. Στα γρήγορα: ονειρεύτηκε ότι ήταν πεταλούδα κι όταν ξύπνησε δεν ήταν σίγουρος αν ήταν ο Τσουάνγκ Τσου ξυπνητός ή αν ήταν η πεταλούδα που ονειρευόταν πως ήταν ο Τσουάνγκ Τσου. Ή αν ήταν ο Τσουάνγκ Τσου, που ονειρευόταν ότι ήταν πεταλούδα, που ονειρευόταν πως είναι ο Τσουάνγκ Τσου. Ή αν ήταν πεταλούδα... ήχος πυροβολισμού, πέφτει η αυλαία.

Παράρτημα 3

Μια ωραία πεταλούδα.

Παράρτημα 4

Υπάρχει και κάτι που λέγεται "ψευδής αφύπνιση". Για να δούμε τι μας τσαμπουνά η ερασμία Wikipedia ...

Παράρτημα 5

Ακολουθώντας το μίτο της Αριάδνης από το προηγούμενο παράρτημα, διαβάζουμε για το "Πορτραίτο" του Γκόγκολ : πρωταγωνιστεί, λέει, ένας ταλαίπωρος καλλιτέχνης - κάτι ανάμεσα σε Χορν "Κάλπικη Λίρα" και σε Χορν "Αλίμονο στους Νέους" - που τον ελέγανε Τσάρτκοφ κι ο οποίος, μέσα στις άλλες μαλακίες του διηγήματος, κάποτε πέφτει  το παιδί για ύπνο, αλλά στο δέκατο τρίτο ροχαλητό ονειρεύεται ότι ξυπνάει και, τότε, βλέπει τις ζωγραφιές να ζωντανεύουν, να 'ρχονται κατά πάνω του και να τον χέζουν στο ρούβλι. Kάτι τέτοιο έπαθε κι ο Walt Disney, με δολάρια αυτή τη φορά. Ο Τσάρτκοφ, λοιπόν, μετά απ' όλα τούτα την ξαναπατάει και νομίζει ότι ξύπνησε, ενώ ακόμα ροχαλίζει. Και μετά την πατάει για τρίτη φορά. Αλλά μετά τέρμα, γιατί ετούτη η τρίτη ήταν η φαρμακερή. Ξύπνησε δηλαδή για τα καλά και βρήκε τον εαυτό του όπως ακριβώς κοιμήθηκε: ψειριάρη και με κατουρημένο σώβρακο.

Αλλά το πιο σημαντικό είναι το εξής : όλα αυτά συνέβησαν κάπου στα 1835, δηλαδή 14!!! ολόκληρα χρόνια νωρίτερα απ' τον Πόε!! Ε; Λαβράκι, έτσι; Κι έχει και συνέχεια. Το διήγημα περικλείεται στη συλλογή του Γκόγκολ "Αραβουργήματα". Τα αραβουργήματα, όμως, ασκούν ιδιαίτερη γοητεία και στον άλλο τον ταλαίπωρο τον Πόε. Γιατί αν είσασταν αρκετά κορόιδα, ώστε να διαβάσετε τη μαλακία απ' το Google Books, θα το καταλαβαίνατε. Άσε που ο τελευταίος εξέδωσε και δική του συλλογή με τίτλο "Tales of the Grotesque and Arabesque". Τι να λέμε, τώρα! Ανατσουτσούριασα!

Παράρτημα 6

Μέχρι και τα Διάφανα Κρίνα συγκινήθηκαν πάρα πολύ, από όλα αυτά, κι όπως θα περιμέναμε πήραν το γκρι του Πόε και το κάνανε μαύρο του νεκρού και πίσσα του θανάτου. Γιατί έτσι μας αρέσει. Δηλαδή σ' αυτούς. Αλλά και στις φιλανθρωπικές οργανώσεις GlaxoSmithKline , Lundbeck και άλλες. Παρακάτω ένα δείγμα. Η ελληνική απόδοση δεν είναι της Νατάσα Συρεγγέλα, αλλά του ποιητή Κώστα Ουράνη.


Παράρτημα 7


Η έκπληξη της βραδιάς (κλικ) ή "όταν οι ουρακοτάγκοι διαβάζουν ποίηση"! Γιατί μια τυπική συνάθροιση σύνδεσμου φιλάθλων της ΑΕΚ περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τον καθιερωμένο βελονισμό σε κουκλάκι βουντού-Τζοτζόν-ομοίωμα του Άρη Βασιλόπουλου και την επιτακτική συντήρηση των έργων τέχνης σε ρολά Λαϊκής Συνέλευσης και Στρούγκας, απαγγελία τουλάχιστον τριών ποιημάτων του Πόε και κλείνει με κατούρημα μπύρας ή μανταρινάδας. Στη συνέχεια, ακολουθούν τρυφερά φιλιά καληνύχτας και η απαραίτητη προσευχή, η οποία περιλαμβάνει τουλάχιστον μια Κωνσταντινούπολη, την Αγιά-Σοφιά, ένα χωράφι που ήθελε να γίνει γήπεδο άμα μεγαλώσει και πολλές-πολλές χριστοπαναγίες προς τον Άρη Βασιλόπουλο. Χαρακτηριστική δε είναι η νιρβάνα των μελών στα σχόλια : «Πολύ ωραίο το άρθρο παιδιά!!!», που δηλαδή σημαίνει «Παιδιά, δεν κατάβα τίποτα και μάλλον ούτε εσείς που το γράψατε, αλλά εκείνο το "όνειρο μέσα σε όνειρο", πολύ μου θύμισε το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια». Ή σχόλια τύπου: «Παιχτούρα» φανερώνουν απροκάλυπτα την τριβή του μέσου οπαδού με το πνεύμα και την καλλιέργεια. Ναι λοιπόν καλέ μας Έντγκαρ, ήσουν πολύ ωραίο άρθρο και παιχτούρα!

[ Σχόλιο της 24ης Μαρτίου του '18 = Μην ξεχάσετε, επίσης, να ρολάρετε το ποντίκι σας, λίγο πιο κάτω απ' το link που παρέθεσα νωρίτερα. Βιαστείτε, εξαιτίας του ευμετάβλητου του διαδικτύου. Η ποιητική εποποιΐα συνεχίζεται ασύστολα, μετά το βαθύ άρθρο για τον Πόε, μ' ένα βαθύτερο, όπου «λίγα πράγματα για τη Μόνικα Μπελούτσι» λέγονται με τ' όνομά τους. Μετά τα βυζιά του Πόε, ο καλλιεργημένος αναγνώστης είναι πια αρκούντως μυημένος, ν' αντιμετωπίσει κι άλλα βυζιά, ενίοτε άτριχα και μεγαλύτερα. Ω! τι μοίρα πικρή, για την άδολη καρδιά ενός αγνού οπαδού, τούτη η θύελλα βυζιών που μεγαλώνουν ολοένα, προς το τέλος του άρθρου! Αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε. Να γίνεται πιο χαζοί δεν υπάρχει φόβος. Υπάρχει όμως πιθανό όφελος να περιορίσετε τον αυνανισμό, διαπιστώνοντας από δεύτερο χέρι (του πρώτου τωόντι απησχολημένου) τις εκφυλιστικές συνέπειες της υπερβολικής φαλλικής χρήσης. ]

THE END ?

Tuesday, February 28, 2017

ΜΠΙΛ ΠΑΞΤΟΝ - Άκλαφτος πήγε...

Καλή φάση. Έτσι για πασατέμπο. Άρθρο, από Zougla.gr για τα φετινά Όσκαρ, αναφέρει μεταξύ άλλων:

H τελετή είχε έντονο το πολιτικό στοιχείο, ενώ επισκιάστηκε λίγο πριν από την έναρξή της από έναν θάνατο, αυτόν του πρωταγωνιστή σε ταινίες και σίριαλ, Μπιλ Πάξτον. Η είδηση σκόρπισε θλίψη στους θαυμαστές του 61χρονου ηθοποιού, ο οποίος είχε παίξει μεταξύ άλλων στον «Τιτανικό» και τον «Άλιεν».

Μμμ, μάλιστα. Πολύ καλά. Ο Μπιλ Πάξτον δεν είχε παίξει στο "ALIENS", όπως νομίζαμε, αλλά είχε παίξει τον... Άλιεν. Μιλάμε, τον Άλιεν τον ίδιο. Βασικά, φορούσε εκείνες τις στολές με το φερμουάρ στην πλάτη. Πήραν μια του Γκοτζίλα και τη μεταποίησαν. Για να κατουρήσεις, απλά δε μπορούσες. Έπρεπε να βγάλεις όλη τη στολή. Έτσι βολεύτηκε κι ο Κάμερον. Φαντάζομαι έχετε δει την ταινία, με όλα αυτά τα τοξικά σάλια, που πιτσιλάνε τα πατώματα. Τώρα καταλάβατε ότι δεν ήταν σάλια.

Αυτά παθαίνεις, άμα βάζεις, για οικονομία, το παιδί με τους καφέδες να γράφει επικαιρότητα. Χθες κάλυψε τη στήλη με τ' Αθλητικά, σήμερα τα Όσκαρ, αύριο θα σχολιάσει - άμα έχει όρεξη - την πολιτική κατάσταση, μεθαύριο - ποιος ξέρει - να τον βάλουμε και χειρουργείο.

Στο μεταξύ, δε γράφει καν "ΤΟ" Άλιεν. Όοοχι! Δεν του αρκεί ο Πάξτον να 'χει παίξει "ΤΟ" ή έστω "ΣΤΟ" Άλιεν. Αυτό θα 'χε και μια άλφα φυσιολογικότητα. Όχι, προς θεού, έχει παίξει "ΤΟΝ" Άλιεν. Πώς λέμε "ο Μπεν Κίνγκσλεϊ έπαιξε ΤΟΝ Γκάντι"; Ένα και το αυτό πράμα. Πολύ κύριος, αυτός ο Άλιεν, που λέτε. Ξεκίνησε από χαμηλά, πιτσιρικάς, γυάλιζε λοβούς αυτιών στον πλανήτη Βούλκαν, για να βοηθά την οικογένειά του ν' αγοράζει αυγά ξενιστές. Και τώρα, δες τον, ολόκληρος άντρας, δυο μέτρα με το πουλί χώρια.

Πάλι καλά, που είχε παίξει και "στον" Τιτανικό και δεν είχε παίξει "ΤΟΝ" Τιτανικό (υπάρχουν, βέβαια, φήμες ότι τον είχε παίξει στον Τιτανικό). Όχι, όμως, πως δεν είχε προτάσεις. Τον ήθελε ο Κάμερον, σαν τρελός τον ήθελε. Είχε κι έτοιμη τη στολή, απ' το καθαριστήριο, τέσσερα φουγάρα στην πλάτη, διπλή προπέλα στον κώλο. Κλανιά και κόμβος. Σε είδα στον Τιτανικό / και ήσουν όλο τρέλα / μα ύστερα κατάλαβα / πού σου 'χαν την προπέλα. Τέλος πάντων, δεν τα βρήκαν στα λεφτά, ο Παξτον ήθελε λιγότερα απ' όσα του 'δινε ο Κάμερον, τα σπάσανε. Κι αναγκάστηκε ο Κάμερον να καταφύγει στα ψηφιακά κι όλες αυτές τις αηδίες.

Θεός σχωρέστον! Θα παίζει τώρα "τον" Παράδεισο.


ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

'Ντάξει, έχει παίξει σε πολλά, αλλά εγώ πού αλλού τον έχω δει;;

APOLLO 13 - Χιούστον, σοβαρά τώρα; Δεν έχει χαρτί;;
TRUE LIES - Στην πουτάνα πουτανιές...
PREDATOR 2 - Στο 'να χέρι το πιστόλι, στ' άλλο χέρι το μπεγλέρι ...
TERMINATOR (κι όμως!) - Τ' είπες για τον Κάμερον,
ρε αλήτη;; Να σέβεσαι το ψωμί που τρως, ρε!!
TWISTER - Τι εννοείς Ελένη, δεν είναι εφέ αυτό στο βάθος;
Πού πήγε το συνεργείο; Where is everybody?